Во 1995 година. Две мали девојчиња се родени во болница во Вустер, Масачусетс – Бриел и Кајри Џексон. Тие беа предвреме родени, родени 12 недели пред терминот и тежеа едвај околу 900 грама. Во согласност со поранешните медицински протоколи, тие беа сместени во посебни инкубатори.
Кајри се развиваше добро и нејзината состојба беше стабилна. Но, Бриел се бореше со сериозни здравствени проблеми: имаше тешкотии со дишењето, срцето ѝ чукаше неправилно, а нејзиното тело едвај успеваше да апсорбира кислород. Неколку недели по раѓањето, нејзината состојба нагло се влоши: пулсот скокна, нивото на кислород драстично се намали, а кожата ѝ доби загрижувачка сина боја.
Лекарите се обидоа со сè што можеа – но ништо не помогна. Тој пат, медицинската сестра Гејл Каспаријан, по консултација со нејзините родители и медицинскиот тим, донесе смела одлука. Спротивно на правилата во тоа време, таа нежно ја премести Кајри во инкубаторот на нејзината сестра.
И тогаш се случи нешто неверојатно. Кајри инстинктивно ги обви своите мали раце околу Бриел – како да сакаше да ја заштити. За многу кратко време, пулсот на Бриела се стабилизираше, дишењето се смири, а нивото на кислород почна да се зголемува. Нејзиниот живот се врати наназад.
Тој извонреден момент, подоцна наречен „прегратка на спасението“, беше забележан на фотографија што стана вирален во американските медиуми и допре до милиони луѓе. Приказната за Бриел и Кајри предизвика растечки интерес за практиката на „кожа на кожа“ во грижата за бебињата, покажувајќи колку е непроценлива блискоста меѓу луѓето.
Бриел и Кајри се здрави возрасни жени денес. Нивната приказна продолжува да нè потсетува дека понекогаш најмоќниот лек е присуството на друго човечко суштество.
Запомнете ја моќта на прегратката. Споделете ја оваа извонредна приказна – можеби ќе му донесе надеж на некого.
(Непознат автор)
